پیازت را زمین بگذار

تو زندگی قبلی ام پیاز بودم.بیشتر هم سن و سالای من تو زندگی قبلیشون پیاز بودن.یه شب پدرامون سر سفره با مشت کوبیدن رومون و با یه لقمه ی پر و پیمون آبگوشت بلعیدنمون,پشت بندش یه لیوان دوغ خوردن و دو تا آروغ مردافکن زدن بعد رو کردن به مادرامون و گفتن:کار نیکو کردن از پر کردن است و با انگشت اشاره به اتاق خواب هدایتشون کردن,آروغ سومی رو که میزدن یه کم دوغ بالا میاوردن و مفشون از دماغشون درمیومد با پشت دست دک و دهنشونو پاک میکردن و میرفتن تو اتاق خواب.

اون دوران شما یادتون نیس وضعی پیش اومده بود که اگه تو سر سگ میزدی میگفت نزن برادر دهه شصتی ام.ننه باباهامون رو در اتاق خواب اعلامیه زده بودن"ورود اطفال متفرقه از ساعت نه شب الی هشت صبح اکیدن ممنوع".خیلی زحمت میکشیدن بیخود نیس که میگن به پدر مادراتون مدیونید یه دلیلی داره دیگه الکی نمیگن که.بعد از یه مدت جا برامون تنگ شده بود تو کلاسی که بیست نفر ظرفیت داشت پنجاه نفر مینشستیم.از یه تاریخی به بعد پیاز رو تحریم کردن حتی اگه با بیش از سیصد گرم پیاز میگرفتنت مجازات میشدی.تلویزیون هم مدام تبلیغ میکرد"پیاز کمتر زندگی بهتر".گذشت و گذشت و گذشت.بزرگ شدیم با اینکه امکانات همه جوره برامون فراهم بود یه عده مون مهاجرت  کردن بقیه هم فقط آمار افسردگی و بیکاری و بزهکاری رو بالا بردن.دیگه خیلی از مردا پیازخوری رو نشونه ی بی فرهنگی میدونن میگن بو میده ولی تلویزیون مدام تبلیغ میکنه"پیاز بیشتر زندگی بهتر"